Beste meneer Borsato,

Esmée is mijn naam, ik zit op het Peellandcollege in Deurne. Wij hebben twee gastlessen gehad van Lambert en Corrie van de Wereldwinkel Deurne die kwamen vertellen over Warchild. Eerst moesten we natuurlijk vertellen wat we al wisten., en hadden die meneer en mevrouw ook nog wat te vertellen. Toen we die dvd te zien kregen, moest ik toch wel even slikken.

In mijn dorp wonen ook 'bruine' mensen, dus buitenlandse mensen. Ik geloof dat die ook uit een oorlogsgebied komen. Als ik langs de huizen van deze mensen kijk, zie ik dat de gordijnen bijna altijd gesloten zijn. Ik vraag me dan vaak af wat er daar binnen gebeurd, of wat zij hebben meegemaakt. Ik zie ze ook maar zelden op straat, en als ik ze zie, zijn ze heel schichtig, helemaal om zich heen kijkend.

De dvd met de verhalen van de kindsoldaten die net uit de bush kwamen, waren verschrikkelijk. Ze moesten mensen vermoorden, mishandelen, en soms zelfs verkrachten. Ze moesten hun eigen vriend vermoorden en/of verminken. Ik vond het verschrikkelijk om te zien. Nu zie je pas hoe goed wij het hier eigenlijk hebben, en wij klagen dan alleen nog maar over kleren die we niet krijgen, of omdat we dit jaar niet op vakantie gaan. Ik vond de beelden verschrikkelijk, maar toen ik zag wat Warchild, en U allemaal hebben bereikt en doen met die kinderen, kwam er toch stiekem wel een glimlach op mijn gezicht. Ik ben blij dat er ook nog goede mensen in de wereld leven, en niet alleen maar wrede, zoals die rebellen. Ik vond het vooral leuk dat deze kinderen weer kind kunnen zijn, weer een familie hebben, weer kunnen spelen, lachen en zingen. Het geeft gewoon een goed gevoel.

Ik zou later graag zo'n Derde Wereldland willen bezoeken. Kijken hoe het er aan toe gaat; als deze kinderen nog maar net uit de bush komen, hoe ze zich dan gedragen, en hoe de blik in hun ogen is. Als ik er zo aan denk, hebben wij het eigenlijk veel te goed. Dat is eigenlijk te schandalig voor woorden. Ik ben blij dat U dit werk verricht, en ik hoop dat U, en de anderen, dit nog lang vol gaan houden.

Met vriendelijke groet,

Esmée Kroezen, Klas 1E,
Juni 2011