Nieuwus.nl

Kerk In Nood, mei 2011

Een kleine groep met een grote missie

De grootste gevaren waar het Christendom in het Midden-Oosten aan bloot staat, zijn de massale emigratie, het ontbreken van godsdienstvrijheid en het tekort aan onderwijs. Grote delen van de bevolking hebben afgelopen maanden in de gehele regio gedemonstreerd voor hervormingen en betere leefomstandigheden. Of dit voor de christenen een verbetering met zich meebrengt, moet de tijd leren.

Bakermat
Het is schrijnend om te zien hoe het de christenen in deze bakermat van het christelijke geloof vergaat. Het aantal christenen hier woonachtig is drastisch gedaald. Een eeuw geleden was 20 procent van de bevolking er christen, nu is dat vijf procent en het aantal christenen neemt nog steeds af:
Irak in 1987: 1,4 miljoen christenen; in 2003: 800.000 en nu zo'n 400.000; Bethlehem in 1995: 20.000, nu 7.500 christenen.
De christenen zijn niet alleen door politieke of economische omstandigheden gedwongen de moslimlanden te ontvluchten en elders hun heil te zoeken. Het is voor hen soms de enige manier hun leven en geloof te kunnen behouden. Ook de praktijk dat men onder dwang zich bekeert tot de Islam vormt een reele dreiging. Andersom is het niet geoorloofd dat iemand zich tot het Christendom bekeert.
Deze kleiner wordende gemeenschappen trekken zich helaas steeds verder uit de maatschappij terug. Anderzijds is er toch sprake van een vitale geloofsgemeenschap.

Rapport Religious Freedom
Tussen 2008 en 2010 nam het aantal christenen als volgt af: Egypte van 15,1 naar 12,2%;Irak: 3,2 naar 1,8%; Palestijnse gebieden en Israel: 5,8 naar 1,9 % [Palestijnse gebieden] en 2,4 % in Israel; Jordanie: 4,1 naar 2,8 %; Libanon: 53 naar 40 %; Syrie: 7,8 naar 5,2 % en tenslotte Turkije van 0,6 naar 0,3 procent.