Nieuwus.nl

Bij de top 20 albums heb je PJ Harvey op 1 staan, zeker te verdedigen! Bij mij staat ze op 7, dat is het getal van de volheid! Ry Cooder heb je op 18 gezet, dat album is in mijn lijst op 11 terecht gekomen. Verder staan Elbow; White Denim; Bon Iver;DeWolff; Danger Mouse & Daniele Luppi; Patrick Wolf; Gruff Rhys& June Tabor and the Oysterband alle in mijn top 100, maar lager.... Er kunnen er maar 20 in een top 20!

Dan Vinicio Caposella, die kende ik niet en het album van 2011 heb ik ook niet te pakken kunnen krijgen. Ik heb wel een andere plaat uit 2003 beluisterd: L' indispensabile. Het nummer Il ballo di Son Vito vind ik een mooie song. Het zou bij mij echter niet snel zo hoog komen. Kiran Ahluwalia heb ik gemist, een verrukkelijk album! Mustt mustt met Tinariwen en de intro: Eabba ru zijn bijvoorbeeld een genot om naar te luisteren. Afgaande op de stem zingt ze ook in de film Little Boeddha.

King Creosote & Jon Hopkins ben ik simpelweg vergeten! Wel eerder gehoord, John Taylor's Month Away is bijvoorbeeld een juweeltje van een song.

Lucas Santana had je mondeling al eerder getipt maar ik kon niets vinden, nu wel, Circa Regina E Nana en Racado Para Pio Lobato zijn goede songs, maar het zal bij mij toch nooit zo'n hoge notering krijgen.

Nils Frahm kan ik helaas niets over zeggen, niets van gehoord.

Raphael Saadiq heb ik wel beluisterd, soulmuziek die er zijn mag, maar echt warm lopen is er bij mij niet bij. Dat geldt wel voor The Amazing, wat een plaat! Naast de titelsong vond ik Flashlight [retrosound] en International Hair er echt uitspringen. Het gehele album valt onder de typering: Lieflijke muziek! Dat was voor mij dé ontdekking van jouw lijstje.

Bij de songs viel het mij op dat Bright Eyes; Decemberists en Radiohead hier wel hebt opgenomen. Ik heb deze artiesten met hun albums in mijn top 20 gezet.

Rolling Stones met Some Girls bij de Re/Issues! En dat voor een Beatlefanaat pur sang! Progressie, is de vraag.

Chris Cameleon krijg ik met vertraging altijd onder mijn gehoor dus ik zal het best weer goed vinden. Net als de eerdere albums. Van Raghu Dixit ken ik enkel Vishal and Shektar presents Raghu Dixit uit 2007. Mooi geluid uit India.

Alles bij elkaar een mooie lijst, maar Spinvis, latino-italian en soulmuziek is toch minder mijn topic, en Americana wordt in jouw lijst wel node gemist óf Ry Cooder en June Tabor tellen voor tien*

Vinicio Caposella laatste album is niet officieel in Nederland uitgebracht, maar dankzij Sounds kan ik - na het lezen van een veelbelovende recensie in MOJO (notabene!) - toch kennismaken met dit bijzondere album. De weinige live clips op YouTube zien er spectaculair uit. De inspiratiebronnen voor dit album - zeeverhalen uit de Britse en Amerikaanse literatuur, waaronder Conrad en Melville - spraken mij enorm aan natuurlijk.

Kiran Ahluwahlia heeft een van de meest opvallende fusionalbums gemaakt van 2011. En met fusion bedoel ik in dit geval de vermenging van Noordafrikaanse blues met Indiase ghazal liederen, een bijzonder geslaagde samensmelting, mede dankzij de excellente productie van Justin Adams, die in 2011 vaker van zich liet horen, maar dit album is toch wel zijn beste proeve van bekwaamheid.

Over opmerkelijke samenwerkingen gesproken. King Creosote en Jon Hopkins hebben wat dat betreft misschien het meest bijzondere project van 2011 op hun naam staan.

Luister! Ik ben ruimdenkend! Mijn voorliefde voor The Beatles staat een waardering voor de Stones absoluut niet in de weg. En Some Girls is toch wel een van hun allerbeste.

Enkele albums van Chris Chameleon, waaronder die uit 2011, hebben gedichten van Ingrid Jonker op muziek gezet. Een dichter die door Nelson Mandela uit de vergetelheid is gehaald en nu door de liedjes van Chris een breder (Zuidafrikaans) publiek hebben weten te bereiken. A.s. woensdag ga ik hem live zien, in Roermond, of all places.