Nieuwus.nl

Column

Meggy van Oudenhoven

"Ik ben een heel volk"

Ik ben een heel volk'. Aldus sprak Etty Hillesum in haar boek. Zij was een jonge Joodse vrouw, ten tijde van de Tweede Wereldoorlog. Het was toen een tijd dat er veel op mensen afgestormd kwam in allerlei onmenselijke vormen. Het verschil met nu is dat er hier geen oorlog woedt en we niet massaal bedreigd worden. Echter wat komt er nog steeds veel op ons af. Ik zou regels vol kunnen schrijven over politiek, economie, eenzaamheid en gebrek aan vrede zo hier en daar. Echter, ik trek me terug binnen de grenzen van dijken en bruggen van ons eiland.
Ik zou de vraag willen stellen hoe u denkt over kledingvoorschriften en het verbod op het in het openbaar dragen van kleding die voor de meesten onder ons eigenlijk totaal onbegrijpelijk is, zoals de boerka. Hoe u denkt over het verbieden van ritueel slachten en de besnijdenis van jongetjes vanuit bepaalde levensovertuigingen. Een hot item op dit moment, zo blijkt uit de media. Andere levensbeschouwingen, het christendom uitgezonderd, komen op dit eiland nog niet zo heel veel voor. Maar ik denk dat de mensen er wel degelijk een mening over hebben of wellicht zelfs een oordeel. Wat ik nu mis op Schouwen Duiveland zijn plekken waar al dit soort van gedachten met elkaar gedeeld zou kunnen worden. Te beginnen bij de jongeren, die altijd weer de toekomst hebben -gelukkig- en die zullen moeten samenleven in een wereld waar in toenemende mate mensen van elders mogelijk buren gaan worden.
Ik blijf het jammer vinden dat binnen het voortgezet onderwijs op dit eiland niet het vak levensbeschouwelijke vorming gedoceerd wordt. Een belangrijk vak waarbij veel onderwerpen aan de orde zouden kunnen komen binnen een respectvolle setting. Ik leef met de overtuiging dat de aarde van iedereen is en besef terdege dat ik me op deze manier ook kwetsbaar opstel. Desalniettemin kunnen we onze koppen niet meer in het zand steken over het feit dat niet overal meer alle soorten van mensen welkom zijn.
Dit allemaal schrijvend, vraag ik me af hoezeer wij hier veranderd zijn na het gezinsdrama in 2009, wat zich in Zierikzee af gespeeld heeft en waar mensen stierven met een Islamitische levensovertuiging. Toen was de ontzetting groot, maar heeft het sowieso enige verandering teweeg gebracht? Of zijn we dat hele gebeuren weer 'gewoon' vergeten, omdat we ons vooral druk maken over het behoud van dorpshuizen, hoezeer het trilt in de binnenstad onder invloed van van alles en nog wat en wie wat moet gaan betalen voor de regiotaxi en dergelijke. We kunnen ook flink tobben over hoe het verder moet met onze pensioenen en of Griekenland nu wel of niet failliet gaat en wanneer Nederland wegbezuinigd wordt ten koste van wat allemaal. Schreeuwende volksvertegenwoordigers binnen onze huidige regering leveren zeker geen bijdrage aan een groeiend vertrouwen in de nabije toekomst. Ik heb geen herfstdip, nu ik het een en ander schrijf met een wat zwaardere 'pen', maar soms wil ik bezig zijn met mensen en hun gewoonten, zoals velen hier op ons eiland ook zo hun gewoonten en meningen hebben. "Ik ben een heel volk", zo begon deze column. Daar kun je heel wat gedachten op los laten. Ik denk dat die Joodse vrouw, Etty, bedoelde, dat wij mensen allerlei talenten in ons herbergen en dat het aan ons is te kiezen wie we willen zijn en daar ben ik nu juist onuitroeibaar nieuwsgierig naar. Zou het de herfst zijn of juist de overvloed aan zonlicht deze dagen, deze wat melancholische overpeinzingen?