Nieuwus.nl

Terwijl ik volop aan het breien ben- er is een tweeling op komst bij een van onze kinderen- moet ik tot de conclusie komen dat het weer toegeslagen heeft: heimwee. Heimwee naar de echt Brabantse of Limburgse asperges.

Vroeger en dan het nog maar kort geleden "vroeger", was het eten van asperges voor mij de gewoonste zaak van de wereld. Niet teveel maar wel vaak genoeg stapte ik op de fiets om 's middags een "kookske" asperges te gaan halen bij een of andere teler in Brabant. Het witte goud was in de morgen gestoken en 's avonds stond er een eenvoudige schotel op tafel om gesavoureerd te worden. Asperges eet je niet, die savoureer je. Nu moet ik er speciaal om, zoals men dat hier zegt. Minstens 165 kilometer hier vandaan en beter nog verder Limburg in. Met excuses voor alle ijverige tuiniers die ook hier op het eiland asperges telen, ginds zijn ze beter. Echt waar! Heimwee dus. Best een beetje vreemd voor mij, die overal heeft gewoond en het bijna overal naar de zin heeft gehad. Als het aspergeseizoen weer begint weet mijn lief dat we voor een aantal dagen weg moeten. Ik wil dan "uitgelaten" worden in Zuid-Limburg om ontspannen bij te komen van hetgeen zich het jaar daarvoor allemaal heeft afgespeeld in ons bestaan. We logeren in een voor ons goed en vertrouwd hotel en ik doe er allerlei dingen die ik in Zeeland niet zo snel doe; asperges en forel eten, een mooi glas witte wijn van eigen bodem erbij drinken en genieten van echte Limburgse vlaai en dat terwijl ik geen snoeper ben. Ook zijn we regelmatig op terrassen te vinden. Als het weer dat tenminste toelaat. De ware terrascultuur is ook iets wat ik hier op het eiland mis. Gewoon zonder enige belangrijke reden op een terras gaan zitten met vrienden, buren, stads of dorpsgenoten. Gezellig na een rondgang over de markt. Boodschappen naast je op de grond en even bijpraten met een goed kopje koffie of een glas van het een of ander. Ik zie ze nooit zitten, buren of medestedelingen. Kan aan mij liggen, maar ik zie vooral buiteneilandelijke mensen op de terrassen hier. Eerlijk gezegd moest mijn man, een echte Zeeuw, ook erg wennen aan die behoefte van mij. Maar hij leerde snel en hij heeft gelukkig ontdekt dat een Bourgondische levenshouding een hele prettige is, behalve voor je gewicht. Wonderlijk toch dat het eten van "vroeger" zo een heel bepaalde invloed op je stemming kan hebben en dat verschillende landstreken daarin een belangrijke rol kunnen spelen. Wat je eerst de gewoonste zaak van de wereld vond, kan nu bijzonder zijn. Ik eet nu veel meer vis en aanverwante zaken, zilte zaligheden noemt men dat hier, dan toen ik elders woonde. Heerlijk genieten van zee en strand, ruimte en wind. Ik voel me thuis in Zeeland, maar naarmate ik hier langer woon, zijn de oude vertrouwde eetgewoonten mij ook steeds dierbaarder geworden. Met vooral veel dank aan mijn grootmoeder, the old Meggy Goede asperges eten dus! Voor u nu gaat denken dat ik een nieuwe kookrubriek gestart ben, wees niet ongerust, dat gaat niet gebeuren. Ik ben weer net terug uit Limburg en met die heimwee valt voor even weer goed te leven.

~ Meggy van Oudenhoven